alex_donna

STORNELLATA PARMIGIANA

O rondanen’na bianca nigra e snela,
ch’at gir al mond par costruirt al ni.
Par ti che tera ela la pù bela,
perché la vriss andar a vedor mi.
Mo l’è Parma ch’lè speciala,
pien’na ad violi profumadi
e l’è tanta musicale
da far tutti un po’ cantar.
In t’il grondi quand’a piove,
l’acqua at fa la serenada
e in t’il tori traforadi
dventa musica anca al vent.
E ti violet-ta umile e picen-na,
ch’at ste logada, senta cot digh mi,
in do’at caté al profum d’la to testen’na
ch’al parla d’primavera ed sol ed nì?
L’ò catè int una tera,
cla pitura tutt’i fior,
in do nas-sa tant arben’na
cla dà i spighi tutti d’or.
Al me odor in primavera,
al rallegra fin la vcen’na,
la s’riveda ancor puten’na,
la s’ricorda al prim amor.
O lesgnonel ch’at ghè la gola dora,
in do et imparè a cantar csi ben?
Al to gorghegg da dentor tutti al fora
ed il coppietti allora is fan l’ocen.
Io imparè star su na pianta,
cla se specia in t’un laghett,
in do ghè un isoletta,
cond i cign bianch e morett.
Tutt’il siri ed là sentiva,
i bei cant ed la Corale,
al me cor piccen al capiva,
che acsì sol as pol canter.

Grazie a Simona per lo stornello e a Alex liveranialex@yahoo.it per la foto